روزگاری دل رمیده من
ازدوگلچهره بوسه ای می خواست
آن یکی سر کشید و ناز افزود
وین یکی بوسه داد و بزم آراست
این یکی ازشراب بوسه خویش
کرد سرشار مستی طربم
وان یکی در سراب وعده دور
می دواند هنوز تشنه لبم
بوسه هایی که این یکی داده است
گرچه شیرین تر از می و شکر است
دل دیوانه باز می گوید
لذت آن نداده بهتراست